Αμμουδάρα Google maps

Welcome

Καλώς ήλθατε στον δικτυακό τόπο της Αμμουδάρας Καστοριάς

Αμμουδάρα Άργος Ορεστικό Καστοριά

Τοποθεσία – κλιματολογικές συνθήκες
Το χωριό Αμμουδάρα βρίσκεται 17 χλμ νότια της πόλης της Καστοριάς. Απέχει 3 χλμ από το Άργος Ορεστικό, την έδρα του δήμου Ορεστίδος. Συνορεύει με τα χωριά Αμπελοχώρι, Βοτάνι, όπου μέχρι την εφαρμογή του σχεδίου "Καποδίστριας" το 1999 και τη δημιουργία του ευρύτερου δήμου Ορεστίδος, η Αμμουδάρα αποτελούσε την διοικητική έδρα (κεφαλοχώρι) της περιοχής.
Η Αμμουδάρα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον ποταμό Αλιάκμονα που αποτελεί πηγή ζωής για την ευρύτερη περιοχή, καθώς εκτός από την μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας ευνοεί την καλλιέργεια πλήθους εκλεκτών αγροτικών προϊόντων. Η περιοχή συνδυάζει τον πλούσιο κάμπο με λόφους και υψώματα που καλύπτονται από πυκνά δάση βελανιδιάς, φτελιάς, κρανιάς, κέδρου, κράταιγου και άλλων δέντρων χαρακτηριστικών της περιοχής αλλά και πλήθος μανιταριών όπως: βωλίτες, ρουσούλες, μορχέλες, κανθαρέλες, αγαρικά, αμανίτη του καίσαρα κλπ, καθώς το υψόμετρο (περίπου 700 με 800 μέτρα), το κλίμα αλλά και το έδαφος, δημιουργεί ξεχωριστές συνθήκες, διαφορετικές από την υπόλοιπη χώρα.
Το κλίμα της περιοχής είναι ξεχωριστό καθώς η απόσταση από την θάλασσα είναι τουλάχιστο 200-250 χλμ, γεγονός που το καθιστά «ηπειρωτικό», σε μεγαλύτερο βαθμό από την υπόλοιπη επικράτεια, όπου κατά κανόνα το κλίμα είναι εύκρατο. Τα δροσερά καλοκαίρια με αρκετές βροχές αλλά και οι δριμύτατοι χειμώνες με αρκετό χιόνι και εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, είναι συνθήκες που προσδίδουν ξεχωριστό χαρακτήρα στην περιοχή.

Πληθυσμός
Μετά από μια περίοδο ακμής μέχρι τη δεκαετία του 1970, η πορεία της Αμμουδάρας είναι μάλλον φθίνουσα, τουλάχιστο πληθυσμιακά. Έτσι από τους 450 περίπου κατοίκους και την οικονομική άνθιση πέρασε στην εποχή της παρακμής με αποτέλεσμα στις μέρες μας να αριθμεί μόλις 70 μόνιμους κατοίκους. Οι αιτίες γνωστές και κοινές για όλη την ελληνική περιφέρεια: ανεργία, έλλειψη υποδομών και ίσων ευκαιριών, οδήγησαν το χωριό σε οικονομικό και πληθυσμιακό μαρασμό. Η μετανάστευση σε χώρες της Ευρώπης (Γερμανία, Βέλγιο κ.λ.π.) της Αμερικής (ΗΠΑ, Καναδάς) και την Αυστραλία, αλλά και η εσωτερική μετανάστευση (σε μεγαλύτερες πόλεις της χώρας όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη κ.λ.π.) για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης ήταν οι κυριότεροι προορισμοί για ένα μεγάλο μέρος των Αμμουδαριωτών.


Οικονομία
Η γεωργία και συγκεκριμένα η καλλιέργεια εκλεκτών οπωροκηπευτικών προϊόντων αποτελούσε την κυριότερη πηγή πλούτου. Τα προϊόντα αυτά πωλούνταν στις λαϊκές αγορές της ευρύτερης περιοχής και μάλιστα ήταν περιζήτητα λόγω της ξεχωριστής ποιότητάς τους.
Μετά το 1960 η επεξεργασία γούνας, εξαιρετικά διαδεδομένη σε όλο το νομό Καστοριάς αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, αποτέλεσε μια ελπιδοφόρα εναλλακτική λύση, για όσους δεν ήθελαν να ασχοληθούν με τη γεωργία. Όχι όμως για πολύ, αφού η κρίση που έπληξε τον κλάδο μετά τα τέλη της δεκαετίας του 1990, επηρέασε αρνητικά όλη την περιοχή.
Οι κάτοικοι της Αμμουδάρας, στράφηκαν και πάλι στην γεωργία, την οποία άλλωστε δεν εγκατέλειψαν ποτέ, με τη μορφή μονοκαλλιέργειας αυτή τη φορά. Μετά την καλλιέργεια καπνού μέχρι και τη δεκαετία του 1970, η καλλιέργεια φασολιών ήταν η τελευταία επιλογή. Το δροσερό κλίμα της περιοχής κατά την διάρκεια του καλοκαιριού και οι αρκετές βροχές της άνοιξης, αποτέλεσαν τα κυριότερα πλεονεκτήματα της περιοχής που οδήγησαν στην καλλιέργεια ενός τόσο ευαίσθητου προϊόντος όσο το φασόλι. Εξάλλου τα κίνητρα που δινόταν από την πολιτεία και οι επιδοτήσεις όχι μόνο για τον πρωτογενή τομέα της καλλιέργειας αλλά και τον τομέα της συσκευασίας, τυποποίησης και οργανωμένης διάθεσης του φασολιού, οδηγούσαν όλο και περισσότερους αγρότες να στραφούν προς τη μονοκαλλιέργεια φασολιού. Ωστόσο οι αλλαγές που παρατηρούνται παγκοσμίως στις κλιματολογικές συνθήκες, επηρέασαν και την καλλιέργεια φασολιού.
Τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια καύσωνα και οι παρατεταμένες περίοδοι ξηρασίας, αποτέλεσμα της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής έφεραν τους αγρότες πολλές φορές αντιμέτωπους με το φάσμα της καταστροφής. Οι αλλαγές που σημειώθηκαν στο παγκόσμιο εμπόριο λόγω παγκοσμιοποίησης, είχαν επιπτώσεις και στην καλλιέργεια και κυρίως στην εμπορεία και διάθεση του φασολιού αφού μεγάλο μέρος της παραγωγής εξαγόταν σε Ευρώπη και Αμερική. Το άνοιγμα των συνόρων και οι αθρόες εισαγωγές από Βουλγαρία, Αλβανία, Τουρκία αλλά και Κίνα μεγάλων ποσοτήτων αμφιβόλου ποιότητας φασολιών που είχαν όμως το πλεονέκτημα της εξευτελιστικά χαμηλής τιμής, έθεσαν τους παραδοσιακούς καλλιεργητές φασολιού της Καστοριάς ουσιαστικά εκτός μάχης. Από την άλλη πλευρά η αλλαγή τακτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα αγροτικής πολιτικής: περιορισμός ή και διακοπή επιδοτήσεων, αναστολή δασμών προς τα εισαγόμενα από τρίτες χώρες γεωργικά προϊόντα, ήταν άλλη μια αρνητική εξέλιξη που έκοψε τα φτερά των ντόπιων καλλιεργητών.


Ιαματικά Λουτρά Αμμουδάρας
Επίσης η Αμμουδάρα είναι γνωστή για τα Ιαματικά λουτρά, λόγω των θειούχων πηγών που έχει την τύχη να διαθέτει. Με προσωπική εργασία των κατοίκων αλλά και κάποιες (μικρές) κρατικές επιδοτήσεις στις μέρες μας τα Ιαματικά λουτρά Αμμουδάρας στεγάζονται σε σύγχρονες εγκαταστάσεις και αποτελούν πόλο έλξης για τους κατοίκους των γύρω περιοχών και όχι μόνο, αφού δίπλα στις εγκαταστάσεις των υδρο-θεραπευτηρίων, υπάρχει σύγχρονος ξενώνας με δυνατότητα άνετης διαμονής για 20 άτομα τουλάχιστο.
Οι δυνατότητες αξιοποίησης του ανεκτίμητου αυτού πλούτου είναι πολλές αλλά προς το παρόν ανεκμετάλλευτες.

Απολιθώματα
Η περιοχή είναι επίσης γνωστή για τον γεωλογικό της πλούτο, αφού εκτός των Ιαμματικών πηγών, το ηφαιστειακό ιζηματογενές υπέδαφος, ευνοεί τη διατήρηση απολιθωμάτων δέντρων, μικρών φυτών, φυκιών καθώς και θαλάσσιων οργανισμών όπως κοχύλια, μαλάκια και ψάρια, παλαιότερων γεωλογικών περιόδων, όταν η περιοχή αποτελούσε μέρος του βυθού της θάλασσας. Το γεωλογικό μουσείο που βρίσκεται στο χωριό «Νόστιμο» (13 χλμ νότια της Αμμουδάρας), είναι μια πρώτη αλλά πολύ καλή προσπάθεια των τοπικών φορέων για την ανάδειξη αυτής της φυσικής κληρονομιάς. Στο μουσείο του Νοστίμου μπορεί να δει κανείς πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα, όπως απολιθωμένοι κορμοί δέντρων, φύλλα δέντρων και πολλά άλλα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα εκθέματα. Αξίζει λοιπόν να επισκεφθείτε το μουσείο αυτό αν βρεθείτε στην περιοχή.

Πολιτιστικός Σύλλογος Αμμουδάρας
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αμμουδάρας, ιδρύθηκε το 1978 από νέους του χωριού και έχει μεγάλη δράση αποτελώντας ουσιαστικά τον κύριο φορέα αντιπροσώπευσης και έκφρασης των κατοίκων του χωριού, αλλά και παράγοντα διαφύλαξης της παράδοσης και κληρονομιάς του χωριού. Θέτοντας υπό την προστασία του τα λιγοστά ιστορικά κτίρια και μνημεία φυσικής αλλά και ανθρώπινης κληρονομιάς. Με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει μέσω των ελλειπέστατων χρηματοδοτήσεων από το δήμο, αλλά κυρίως από έσοδα που εξασφαλίζει από εκδηλώσεις που διοργανώνει κατά καιρούς, όπως παραδοσιακά γλέντια, εορταστικές εκδηλώσεις, έκδοση και πώληση ημερολογίων αλλά και διοργάνωση διαγωνισμών σκάκι, τάβλι κλπ, καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον και να γίνεται ουκ ολίγες φορές αντικείμενο θετικών σχολίων από τους κατοίκους των γύρω περιοχών αλλά και από τους ίδιους τους κατοίκους της Αμμουδάρας που συμμετέχουν με ιδιαίτερη θέρμη σε όλες τις προσπάθειες.
Εκτός από την επισκευή και βελτίωση των δημόσιων χώρων (πλατείες, πάρκα, παιδικές χαρές), έχει αναλάβει και την διαφύλαξη ιστορικών κτιρίων όπως η εκκλησία του Αγίου Νικολάου η οποία χρονολογείται από το 1893, αλλά και του δημοτικού σχολείου του χωριού (το οποίο έπαψε να λειτουργεί από το 1984) και αποτελεί χώρο συγκεντρώσεων και δημόσιων εκδηλώσεων (πέρα από τον «άχαρο» ρόλο του εκλογικού κέντρου).
Η προσπάθεια αυτών των παιδιών (αλλά και όλων των μεγαλύτερων που προσφέρουν ανιδιοτελώς την πολύτιμη βοήθειά τους), είναι αξιοπρόσεχτη και αν μη τι άλλο αξιοσέβαστη.





ΚΑΝΟΝΕΣ, ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...

Ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς κανόνες και όρια δεν είναι ένα παιδί ελεύθερο

Τα όρια, μπορεί κανείς να μιλά για αυτά μέρες! Τα όρια αφορούν όλους μας και υπάρχουν παντού.
Χωρίς αυτά δε θα μπορούσαμε να είμαστε λειτουργικοί, να συνεργαζόμαστε, να οργανωνόμαστε και να είμαστε αποδοτικοί. Τα όρια δημιουργούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κάθε άνθρωπος μπορεί να συνυπάρξει με τους συνανθρώπους του, να αντλεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ικανοποίηση και ασφάλεια, να εξελίσσεται και να δημιουργεί.
Γιατί μέσα στην οικογένεια οι γονείς βάζουν όρια στα παιδιά και δεν τα αφήνουν να τα ανακαλύψουν μόνα τους; Γιατί επιφορτίζονται εκείνοι με το απαιτητικό αυτό έργο, που στην πράξη αποδεικνύεται αρκετά ζόρικη υπόθεση;
Μα, γιατί τα παιδιά δεν κατανοούν τη χρησιμότητα των ορίων! Δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του να αναστέλλουν τις επιθυμίες τους, να ασκούν αυτοέλεγχο, να λειτουργούν υπεύθυνα, να συμπονούν τους γύρω τους.
Εκτός αυτού, αν οι γονείς δε θέσουν όρια, τότε το παιδί αισθάνεται ανυπεράσπιστο και απροστάτευτο, αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως απειλή, συνεχώς μεταβαλλόμενο και το γονιό ως ανίσχυρο. Μπερδεύεται και δεν μπορεί να διαμορφώσει μια ξεκάθαρη εικόνα του άγνωστου κόσμου μέσα στον οποίο μεγαλώνει, αλλά και των προθέσεων και των συναισθημάτων των γονιών του απέναντί του.
Νιώθει δυστυχισμένο, αποθαρρυμένο, ανασφαλές και συχνά εκδηλώνει προβλήματα στη συμπεριφορά του. Ένα παιδί το οποίο μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον χωρίς κανόνες και σαφή όρια δεν είναι ένα παιδί ελεύθερο. Αντίθετα, είναι ένα παιδί σκλαβωμένο σε μια ασαφή και περίπλοκη δομή, μέσα στην οποία δεν μπορεί να καλλιεργήσει το αίσθημα της υπευθυνότητας και της συνεργασίας.
Από την άλλη, το παιδί που ζει και μεγαλώνει σε ένα υπερβολικά αυστηρό περιβάλλον, βομβαρδισμένο από αυταρχικούς και υπερβολικούς κανόνες, δυσκολεύεται να αναπτύξει ενδιαφέροντα, κλίσεις και προτιμήσεις. Συχνά είναι ένα παιδί με χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης που μπορεί όμως μελλοντικά να εμφανίσει έντονα σημάδια ανυπακοής και αντίδρασης.

Πολλές μελέτες δείχνουν ότι όταν οι γονείς θέτουν σταθερά όρια, τα παιδιά μεγαλώνουν έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και καλύτερη προσαρμογή στην ομάδα των συνομηλίκων. Εκτός αυτού, γίνονται περισσότερο αυτόνομα.
Η συνέπεια και η σταθερότητα στην εφαρμογή των κανόνων αυτών, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ολοκληρωμένη και υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, καθώς και την ομαλή λειτουργία ολόκληρου του οικογενειακού συστήματος. Τα όρια, όσο και αν ακούγεται περίεργο, είναι ένδειξη αγάπης και μέρος της φροντίδας που οι γονείς παρέχουν στα παιδιά τους.
Είναι από τα σπουδαιότερα δώρα που μπορεί να προσφέρει ένας γονιός στο παιδί του, από τα σημαντικότερα εφόδια που του δίνει για να μάθει να πορεύεται μόνο του. Κάθε γονιός προσβλέπει σε ένα ευτυχισμένο μέλλον για το παιδί του και αυτό για να επιτευχθεί προϋποθέτει την ύπαρξη ορίων.
Στις μικρότερες ηλικίες, οι γονείς συχνά οριοθετούν τα παιδιά τους για λόγους ασφαλείας, π.χ. λένε στο παιδί του ενός έτους «ΟΧΙ!» όταν πάει να πιάσει τα χάπια της γιαγιάς από το κομοδίνο ή λένε «ΜΗ» στο δίχρονο παιδί τους όταν ανεβαίνει πάνω στην καρέκλα για να σκαρφαλώσει στη βιβλιοθήκη και να πάρει ένα παιχνίδι που του γυάλισε. Αυτή η οριοθέτηση είναι απολύτως απαραίτητη, αφού το παιδί δεν έχει ακόμη αίσθηση του κινδύνου και μπορεί να πάθει κακό.
Στις περιπτώσεις που δεν το κάνει ο γονιός μιλάμε για παραμέληση, η οποία αποτελεί μια μορφή βίας και διώκεται ποινικά. Εκτός αυτών των παρεμβάσεων, οι γονείς από πολύ νωρίς θέτουν κανόνες που σχετίζονται με τις ώρες ύπνου και διατροφής, ενώ στην πορεία βάζουν κανόνες και για το ντύσιμο, τα παιχνίδια, τις σχέσεις με τους άλλους, τη μελέτη, τις αγορές, την τηλεόραση, τις εξόδους, κλπ.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει και ειδικά από το 2ο έτος της ζωής του και μετά, η οριοθέτηση αρχίζει να περιστρέφεται και γύρω από θέματα επιθετικής συμπεριφοράς, όπως όταν ένα παιδί θέλει το παιχνίδι που έχει ο αδερφός του και τον χτυπά για να το πάρει. Οι ανάγκες για οριοθέτηση είναι συνεχείς!
Ακόμα κι όταν ένας γονιός θεωρεί ότι έχει διευθετήσει πολύ καλά τα θέματα αυτά, την επόμενη κιόλας στιγμή θα προκύψουν νέες καταστάσεις, που πρέπει να επεξεργαστεί και να πάρει θέση. Γονείς και παιδιά βρίσκονται σε συνεχή συνδιαλλαγή, διαπραγμάτευση και κάνουν συμβιβασμούς.
Ένας πατέρας λέει: «ο μικρός τρίχρονος γιος μου επέλεξε τη χειρότερη ώρα για να κάνει μια κρίση θυμού. Καθώς περπατούσαμε στο διάδρομο ενός καταστήματος, άρπαξε ένα κουτί με καραμέλες. Του είπα ότι δεν μπορεί να πάρει τις καραμέλες τώρα και αν θέλει κάτι από το κατάστημα, πρέπει πρώτα να με ρωτήσει. Αντί να υπακούσει, όταν του είπα να το βάλει πίσω στη θέση του, άρχισε να κλαίει, να ουρλιάζει και να με χτυπά.
Μετά, έπεσε στο πάτωμα και ακολούθησε μια έκρηξη σε όλο της το μεγαλείο! Όλο το μαγαζί είχε γυρίσει και μας κοιτούσε! Δεν ήξερα τι να κάνω! Δε μου αρέσει καθόλου να αισθάνομαι ότι ένα δίχρονο παιδί έχει τόση δύναμη! Τι θέλει; Να με ρεζιλέψει; Αμάν πια! Άλλη φορά θα πάει με τη μάνα του και άμα κάνει τα ίδια, δε θα πάει ποτέ ξανά και με κανέναν!»

Τα καλά όρια χτίζουν καλές σχέσεις και οι καλές σχέσεις χτίζονται πάνω σε καλά όρια

Μια σχέση στέρεη και δυνατή, που τροφοδοτείται από το γονιό με αγάπη, αποδοχή, κατανόηση και τρυφερότητα προς το παιδί, είναι η καλύτερη βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηριχτεί για να βάλει όρια. Αν η σχέση είναι δυνατή, ο θυμός από τις διενέξεις που αναπόφευκτα θα προκύψουν, θα εκτονωθεί σύντομα.
Επιβραβεύουμε τις επιθυμητές συμπεριφορές αντί να σχολιάζουμε τις μη επιθυμητές, π.χ. αντί για «Μην είσαι αφηρημένος!», λέμε «Συγκεντρώσου!» ή αντί για «Μην κρατάς τα παιχνίδια μόνο για σένα!» λέμε «Μπράβο παιδί μου, που παίζεις ωραία με την αδερφή σου! Πολύ σε χαίρομαι!». Πιο αναλυτικά, για να έχει αποτέλεσμα, η επιβράβευσή μας χρειάζεται να είναι:
– Άμεση: να δίνεται τη στιγμή που το παιδί εκδηλώνει την επιθυμητή συμπεριφορά και όχι πολύ αργότερα.
Συγκεκριμένη: να περιλαμβάνει ένα ξεκάθαρο λιτό λεκτικό μήνυμα, π.χ. «Κάθεσαι πολύ ωραία δίπλα μου στο καρότσι και με βοηθάς να ψωνίσω! Σ’ευχαριστώ!».
Ειλικρινής και απόλυτα αφιερωμένη σε αυτό που συμβαίνει: να δίνεται ενώ προσέχουμε το παιδί, π.χ. το κοιτάμε στα μάτια και στεκόμαστε στο ύψος του όταν του μιλάμε.
Προσανατολισμένη στην αναγνώριση της προσπάθειας και όχι μόνο στην επιτυχία: να δίνεται όταν το παιδί καταφέρνει κάτι, αλλά και ενδιάμεσα, όσο δείχνει να προσπαθεί, ώστε να ενθαρρύνεται να βάλει τα δυνατά του μέχρι το τέλος.
Σταθερή και συνεπής: να ενισχύει σε κάθε ευκαιρία το παιδί, καθημερινά και χωρίς διακυμάνσεις.

Ο τρόπος που ένας γονιός ορίζει, διατυπώνει και επικοινωνεί τα όρια, είναι πολύ σημαντικός.

1. Οι τρόποι πειθαρχίας που θα μεταχειριστεί ένας γονιός εξαρτώνται από τη δική του ιδιοσυγκρασία, καθώς και αυτή του παιδιού του. Τι ταιριάζει στον ίδιο, με ποιο τρόπο θα το κάνει, τι πιάνει στο παιδί του; Ό,τι ξέρει ο γονιός γύρω από το χαρακτήρα και τις ευαισθησίες του παιδιού του είναι ιδιαίτερα χρήσιμο.
Μπορεί για ένα παιδί η στέρηση των παιχνιδιών του να είναι η μέγιστη τιμωρία, ενώ για ένα άλλο να μη σημαίνει κάτι. Ή μπορεί το να κοιτά τον τοίχο για λίγα λεπτά να είναι ό,τι χειρότερο, ενώ να μην ενοχλείται καθόλου άμα δε φάει σοκολάτα για μια μέρα.
2. Τα όρια πρέπει να συμβαδίζουν με το στάδιο ανάπτυξης του παιδιού και να προσαρμόζονται στα χαρακτηριστικά της ηλικίας του. Όσο πιο μικρό το παιδί, τόσο πιο σύντομες, ξεκάθαρες και λιτές οι εντολές του γονιού προς αυτό. Αν πρόκειται για βρέφος ή νήπιο που μόλις άρχισε να στέκεται στα πόδια του, ο γονιός μπορεί να στρέψει την προσοχή του σε μια άλλη δραστηριότητα.
Από την άλλη, για ένα παιδί άνω των δύο ετών, η επιβολή των ορίων είναι πιο σύνθετη διαδικασία, καθώς περιλαμβάνει διάλογο, εξηγήσεις και διαπραγματεύσεις. Συχνά το παιδί από μόνο του προκαλεί το γονιό κάνοντας ερωτήσεις, π.χ. «Γιατί μπαμπά; Δεν είναι δίκαιο!». Απαντήσεις τύπου «γιατί έτσι το λέω εγώ!» ή «είσαι μικρός ακόμα για να καταλάβεις» δεν έχουν αποτέλεσμα, δεδομένου ότι οι απαγορεύσεις που δεν συνοδεύονται από κάποια εξήγηση δε γίνονται κατανοητές από το παιδί, αλλά φαίνονται σαν περιορισμός. Κανείς δεν υπακούει απλά επειδή κάποιος του λέει ότι αυτό είναι το σωστό.
Αφήνουμε το παιδί να μας πει την άποψή του και κάνουμε ειλικρινή προσπάθεια για διάλογο. Είναι μια από τις καλύτερες επενδύσεις που μπορεί να κάνει ένας γονιός. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν και ειδικά στην εφηβεία, το παιδί που δεν του δόθηκε ουσιαστικός χρόνος και χώρος να εκφραστεί, έχει περισσότερες πιθανότητες να αποφεύγει συζητήσεις με τους γονείς.
3. Το παιδί μαθαίνει από αυτό που κάνουμε και όχι από αυτό που του λέμε. Το προσωπικό μας παράδειγμα αποτελεί «μοντέλο» προς μίμηση για το παιδί. Αν δυσκολευόμαστε να βάλουμε όρια σε εμάς πρώτα, τότε πώς θα βάλουμε στους άλλους; Τα παιδιά κατανοούν πιο εύκολα το τι είμαστε και πώς λειτουργούμε, παρά το τι λέμε.
Για παράδειγμα, τι κάνουμε εμείς οι γονείς όταν είμαστε θυμωμένοι, αγχωμένοι, απογοητευμένοι, όταν δε γίνεται το δικό μας κλπ. Τι θα σήμαινε για το παιδί του παραδείγματός μας αν ο πατέρας του άρχιζε να του φωνάζει μέσα στο κατάστημα, το χτύπαγε ή …; Πώς θα ένιωθε εκείνο μετά;
Από την άλλη, στην περίπτωση που το χάσουμε και παραφερθούμε, δεν τελείωσαν όλα. Κανένας δεν είναι τέλειος, αλλά τον τιμά περισσότερο το να το αναγνωρίζει και να παραδέχεται τα λάθη του, γιατί έτσι γίνεται καλύτερος. Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά…
4. Δεν είναι όλα τα θέματα το ίδιο σημαντικά.  Ξεχωρίζουμε  ποια είναι προς διαπραγμάτευση  και ποια όχι, π.χ. είναι το ίδιο αν ο δίχρονος γιος μου  χοροπηδάει στα πατώματα τις ώρες κοινής ησυχίας και αν χτυπάει την αδερφή του για να πάρει ένα παιχνίδι;
Αν η έφηβη κόρη μου θέλει να βάλει το αγαπημένο της μπλουζάκι στο πάρτι ακόμα και αν αυτό είναι βρώμικο, είναι λιγότερο σημαντικό από το να επιστρέψει αργότερα από την ώρα που έχουμε συμφωνήσει. Διαχωρίζω τα ζητήματα και ασχολούμαι με κάποια, όχι με όλα, γιατί αλλιώς θα κάνω κήρυγμα όλη μέρα και το παιδί μου θα γίνει σκέτος τύραννος ή θα απομονωθεί εντελώς. Η σχέση μου μαζί του θα διαταραχθεί και αυτό δεν το θέλω με τίποτα στον κόσμο.
5. Η επικοινωνία πρέπει να είναι παρούσα και συγκεκριμένη, χωρίς αναφορές στο παρελθόν, να αφορά το «Εδώ και Τώρα»: («…και την περασμένη φορά τα ίδια έκανες!»), χωρίς προφητείες για το μέλλον («…ποτέ δεν θα αλλάξεις!») και χωρίς γενικεύσεις (πάντα, ποτέ, όλοι, κανένας…).
Πώς αισθάνεται κάποιος όταν κάνει ένα λάθος στη δουλειά και ο εργοδότης του λέει «Πάλι λάθος έκανες! Αδιόρθωτος είσαι πια! Όλοι έχουν καταλάβει πώς λειτουργεί το σύστημα, αλλά εσύ ποτέ σου!»; Ματαίωση, απόρριψη, απογοήτευση, ντροπή, χαμηλή αυτοεκτίμηση, θυμό, πίκρα, παραίτηση και καμία διάθεση για περαιτέρω προσπάθεια κλπ.
Μέσα από όλα τα παραπάνω, κατανοούμε τη μεγάλη σημασία που διαδραματίζουν τα όρια στην ανάπτυξη των παιδιών. Το είδος των οικογενειακών σχέσεων, η αυτοπεποίθηση και σιγουριά του γονέα για την επιβολή ορίων σε συνδυασμό με την έμπρακτη αγάπη προς το παιδί αποτελούν τα βασικά συστατικά της επιβολής ορίων στα παιδιά.
Τα καλά όρια πλάθουν ευτυχισμένα παιδιά, ικανούς και ολοκληρωμένους ενήλικες, οι οποίοι καθώς μεγαλώνουν θα έχουν περισσότερες ευθύνες, μα και περισσότερα δικαιώματα.
Γράφει η Ευγενία Δουβαρά, ψυχολόγος

Ποίος πιστεύετε ότι πρέπει να έχει τα δικαιώματα εκμετάλευσης και είσπραξης των εσόδων των Ιαμματικών Λουτρών Αμμουδάρας

Σε ποιές ηλικίες πιστέυετε ότι απευθύνονται τα Ιαμματικά Λουτρά

Από την προσωπική σας εμπειρία, ή το στενό σας κύκλο, πόσο ωφελούν τα Ιαμματικά Λουτρά

Ομάδα δημιουργίας

e-mail Πολιτιστικού συλλόγου Αμμουδάρας

  • nikoseap10@gmail.com