Ammoudara Kastorias: December 2010

Αμμουδάρα Άργος Ορεστικό Καστοριά

Τοποθεσία – κλιματολογικές συνθήκες
Το χωριό Αμμουδάρα βρίσκεται 17 χλμ νότια της πόλης της Καστοριάς. Απέχει 3 χλμ από το Άργος Ορεστικό, την έδρα του δήμου Ορεστίδος. Συνορεύει με τα χωριά Αμπελοχώρι, Βοτάνι, όπου μέχρι την εφαρμογή του σχεδίου "Καποδίστριας" το 1999 και τη δημιουργία του ευρύτερου δήμου Ορεστίδος, η Αμμουδάρα αποτελούσε την διοικητική έδρα (κεφαλοχώρι) της περιοχής.
Η Αμμουδάρα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον ποταμό Αλιάκμονα που αποτελεί πηγή ζωής για την ευρύτερη περιοχή, καθώς εκτός από την μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας ευνοεί την καλλιέργεια πλήθους εκλεκτών αγροτικών προϊόντων. Η περιοχή συνδυάζει τον πλούσιο κάμπο με λόφους και υψώματα που καλύπτονται από πυκνά δάση βελανιδιάς, φτελιάς, κρανιάς, κέδρου, κράταιγου και άλλων δέντρων χαρακτηριστικών της περιοχής αλλά και πλήθος μανιταριών όπως: βωλίτες, ρουσούλες, μορχέλες, κανθαρέλες, αγαρικά, αμανίτη του καίσαρα κλπ, καθώς το υψόμετρο (περίπου 700 με 800 μέτρα), το κλίμα αλλά και το έδαφος, δημιουργεί ξεχωριστές συνθήκες, διαφορετικές από την υπόλοιπη χώρα.
Το κλίμα της περιοχής είναι ξεχωριστό καθώς η απόσταση από την θάλασσα είναι τουλάχιστο 200-250 χλμ, γεγονός που το καθιστά «ηπειρωτικό», σε μεγαλύτερο βαθμό από την υπόλοιπη επικράτεια, όπου κατά κανόνα το κλίμα είναι εύκρατο. Τα δροσερά καλοκαίρια με αρκετές βροχές αλλά και οι δριμύτατοι χειμώνες με αρκετό χιόνι και εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, είναι συνθήκες που προσδίδουν ξεχωριστό χαρακτήρα στην περιοχή.

Πληθυσμός
Μετά από μια περίοδο ακμής μέχρι τη δεκαετία του 1970, η πορεία της Αμμουδάρας είναι μάλλον φθίνουσα, τουλάχιστο πληθυσμιακά. Έτσι από τους 450 περίπου κατοίκους και την οικονομική άνθιση πέρασε στην εποχή της παρακμής με αποτέλεσμα στις μέρες μας να αριθμεί μόλις 70 μόνιμους κατοίκους. Οι αιτίες γνωστές και κοινές για όλη την ελληνική περιφέρεια: ανεργία, έλλειψη υποδομών και ίσων ευκαιριών, οδήγησαν το χωριό σε οικονομικό και πληθυσμιακό μαρασμό. Η μετανάστευση σε χώρες της Ευρώπης (Γερμανία, Βέλγιο κ.λ.π.) της Αμερικής (ΗΠΑ, Καναδάς) και την Αυστραλία, αλλά και η εσωτερική μετανάστευση (σε μεγαλύτερες πόλεις της χώρας όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη κ.λ.π.) για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης ήταν οι κυριότεροι προορισμοί για ένα μεγάλο μέρος των Αμμουδαριωτών.

Οικονομία
Η γεωργία και συγκεκριμένα η καλλιέργεια εκλεκτών οπωροκηπευτικών προϊόντων αποτελούσε την κυριότερη πηγή πλούτου. Τα προϊόντα αυτά πωλούνταν στις λαϊκές αγορές της ευρύτερης περιοχής και μάλιστα ήταν περιζήτητα λόγω της ξεχωριστής ποιότητάς τους.
Μετά το 1960 η επεξεργασία γούνας, εξαιρετικά διαδεδομένη σε όλο το νομό Καστοριάς αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, αποτέλεσε μια ελπιδοφόρα εναλλακτική λύση, για όσους δεν ήθελαν να ασχοληθούν με τη γεωργία. Όχι όμως για πολύ, αφού η κρίση που έπληξε τον κλάδο μετά τα τέλη της δεκαετίας του 1990, επηρέασε αρνητικά όλη την περιοχή.
Οι κάτοικοι της Αμμουδάρας, στράφηκαν και πάλι στην γεωργία, την οποία άλλωστε δεν εγκατέλειψαν ποτέ, με τη μορφή μονοκαλλιέργειας αυτή τη φορά. Μετά την καλλιέργεια καπνού μέχρι και τη δεκαετία του 1970, η καλλιέργεια φασολιών ήταν η τελευταία επιλογή. Το δροσερό κλίμα της περιοχής κατά την διάρκεια του καλοκαιριού και οι αρκετές βροχές της άνοιξης, αποτέλεσαν τα κυριότερα πλεονεκτήματα της περιοχής που οδήγησαν στην καλλιέργεια ενός τόσο ευαίσθητου προϊόντος όσο το φασόλι. Εξάλλου τα κίνητρα που δινόταν από την πολιτεία και οι επιδοτήσεις όχι μόνο για τον πρωτογενή τομέα της καλλιέργειας αλλά και τον τομέα της συσκευασίας, τυποποίησης και οργανωμένης διάθεσης του φασολιού, οδηγούσαν όλο και περισσότερους αγρότες να στραφούν προς τη μονοκαλλιέργεια φασολιού. Ωστόσο οι αλλαγές που παρατηρούνται παγκοσμίως στις κλιματολογικές συνθήκες, επηρέασαν και την καλλιέργεια φασολιού.
Τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια καύσωνα και οι παρατεταμένες περίοδοι ξηρασίας, αποτέλεσμα της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής έφεραν τους αγρότες πολλές φορές αντιμέτωπους με το φάσμα της καταστροφής. Οι αλλαγές που σημειώθηκαν στο παγκόσμιο εμπόριο λόγω παγκοσμιοποίησης, είχαν επιπτώσεις και στην καλλιέργεια και κυρίως στην εμπορεία και διάθεση του φασολιού αφού μεγάλο μέρος της παραγωγής εξαγόταν σε Ευρώπη και Αμερική. Το άνοιγμα των συνόρων και οι αθρόες εισαγωγές από Βουλγαρία, Αλβανία, Τουρκία αλλά και Κίνα μεγάλων ποσοτήτων αμφιβόλου ποιότητας φασολιών που είχαν όμως το πλεονέκτημα της εξευτελιστικά χαμηλής τιμής, έθεσαν τους παραδοσιακούς καλλιεργητές φασολιού της Καστοριάς ουσιαστικά εκτός μάχης. Από την άλλη πλευρά η αλλαγή τακτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα αγροτικής πολιτικής: περιορισμός ή και διακοπή επιδοτήσεων, αναστολή δασμών προς τα εισαγόμενα από τρίτες χώρες γεωργικά προϊόντα, ήταν άλλη μια αρνητική εξέλιξη που έκοψε τα φτερά των ντόπιων καλλιεργητών.

Ιαματικά Λουτρά Αμμουδάρας
Επίσης η Αμμουδάρα είναι γνωστή για τα Ιαματικά λουτρά, λόγω των θειούχων πηγών που έχει την τύχη να διαθέτει. Με προσωπική εργασία των κατοίκων αλλά και κάποιες (μικρές) κρατικές επιδοτήσεις στις μέρες μας τα Ιαματικά λουτρά Αμμουδάρας στεγάζονται σε σύγχρονες εγκαταστάσεις και αποτελούν πόλο έλξης για τους κατοίκους των γύρω περιοχών και όχι μόνο, αφού δίπλα στις εγκαταστάσεις των υδρο-θεραπευτηρίων, υπάρχει σύγχρονος ξενώνας με δυνατότητα άνετης διαμονής για 20 άτομα τουλάχιστο.
Οι δυνατότητες αξιοποίησης του ανεκτίμητου αυτού πλούτου είναι πολλές αλλά προς το παρόν ανεκμετάλλευτες.

Απολιθώματα
Η περιοχή είναι επίσης γνωστή για τον γεωλογικό της πλούτο, αφού εκτός των Ιαμματικών πηγών, το ηφαιστειακό ιζηματογενές υπέδαφος, ευνοεί τη διατήρηση απολιθωμάτων δέντρων, μικρών φυτών, φυκιών καθώς και θαλάσσιων οργανισμών όπως κοχύλια, μαλάκια και ψάρια, παλαιότερων γεωλογικών περιόδων, όταν η περιοχή αποτελούσε μέρος του βυθού της θάλασσας. Το γεωλογικό μουσείο που βρίσκεται στο χωριό «Νόστιμο» (13 χλμ νότια της Αμμουδάρας), είναι μια πρώτη αλλά πολύ καλή προσπάθεια των τοπικών φορέων για την ανάδειξη αυτής της φυσικής κληρονομιάς. Στο μουσείο του Νοστίμου μπορεί να δει κανείς πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα, όπως απολιθωμένοι κορμοί δέντρων, φύλλα δέντρων και πολλά άλλα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα εκθέματα. Αξίζει λοιπόν να επισκεφθείτε το μουσείο αυτό αν βρεθείτε στην περιοχή.

Πολιτιστικός Σύλλογος Αμμουδάρας
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αμμουδάρας, ιδρύθηκε το 1978 από νέους του χωριού και έχει μεγάλη δράση αποτελώντας ουσιαστικά τον κύριο φορέα αντιπροσώπευσης και έκφρασης των κατοίκων του χωριού, αλλά και παράγοντα διαφύλαξης της παράδοσης και κληρονομιάς του χωριού. Θέτοντας υπό την προστασία του τα λιγοστά ιστορικά κτίρια και μνημεία φυσικής αλλά και ανθρώπινης κληρονομιάς. Με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει μέσω των ελλειπέστατων χρηματοδοτήσεων από το δήμο, αλλά κυρίως από έσοδα που εξασφαλίζει από εκδηλώσεις που διοργανώνει κατά καιρούς, όπως παραδοσιακά γλέντια, εορταστικές εκδηλώσεις, έκδοση και πώληση ημερολογίων αλλά και διοργάνωση διαγωνισμών σκάκι, τάβλι κλπ, καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον και να γίνεται ουκ ολίγες φορές αντικείμενο θετικών σχολίων από τους κατοίκους των γύρω περιοχών αλλά και από τους ίδιους τους κατοίκους της Αμμουδάρας που συμμετέχουν με ιδιαίτερη θέρμη σε όλες τις προσπάθειες.
Εκτός από την επισκευή και βελτίωση των δημόσιων χώρων (πλατείες, πάρκα, παιδικές χαρές), έχει αναλάβει και την διαφύλαξη ιστορικών κτιρίων όπως η εκκλησία του Αγίου Νικολάου η οποία χρονολογείται από το 1893, αλλά και του δημοτικού σχολείου του χωριού (το οποίο έπαψε να λειτουργεί από το 1984) και αποτελεί χώρο συγκεντρώσεων και δημόσιων εκδηλώσεων (πέρα από τον «άχαρο» ρόλο του εκλογικού κέντρου).
Η προσπάθεια αυτών των παιδιών (αλλά και όλων των μεγαλύτερων που προσφέρουν ανιδιοτελώς την πολύτιμη βοήθειά τους), είναι αξιοπρόσεχτη και αν μη τι άλλο αξιοσέβαστη.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ!!!

Το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμμουδάρας επ΄ευκαιρία των εορτών, εύχεται για όλο τον κόσμο, Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά, με Υγεία, Αγάπη και Πρόοδο.

Το χαρμόσυνο μήνυμα των Χριστουγέννων, να γίνει μια όαση παρηγοριάς και ελπίδας, που θα ζεστάνει τις καρδιές μας και θα μας βοηθήσει να γίνουμε μια κοινωνία περισσότερης ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.

Νίκος Μπουτσιάδης

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΔΑΡΑΣ!!!

Η ζωή του
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους. Έζησε στην εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού και έλαβε σημαντική μόρφωση. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αφιερώθηκε στο Θεό, μετά την ματάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο, με αποτέλεσμα όταν επέστρεψε στην πατρίδα του να χειροτονήθεί Διάκονος. Ακολούθησε ασκητικό βίο και σύντομα έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας, πραγματοποιώντας σημαντικο έργο στην περιοχή. Αυτό σαν αποτέλεσμα είχε ο λαός της περιοχής να ζητήσει το Νικόλαο, για να λάβει το επισκοπικο αξίωμα, όταν εκοιμήθη ο επίσκοπος της περιοχής.
Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων, ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, ακαταμάχητο θάρρος και ζωτικότητα, εμψύχωνε τους διωκόμενους από τους Ρωμαίους χριστιανούς, διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή. Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια, όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος, ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή, αλλά και μετά την κοίμησή του.
Αναφέρονται πολλά θαύματα του Αγίου, όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλάτων, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών, μεταξύ των οποίων και η περίπτωση που έγινε γνωστή, παρά τη θέληση του Νικολάου, όταν ένας φτωχός οικογενειάρχης που κατοικούσε στην περιοχή της πατρίδας του Αγίου, μη έχοντας χρήματα να προικίσει τις τρεις κόρες του, σκόπευε να τις στείλει να γίνουν πόρνες σε οίκο ανοχής, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, άρχισε να πηγαίνει μυστικά έξω από το σπίτι εκείνο τις νύχτες και να αφήνει σακούλια με χρήματα. Σε τρεις νύχτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά νομίσματα στην κάθε μία. Την τρίτη φορά όμως, ο πατέρας είχε παραφυλάξει για να δει ποιος ήταν ο άγνωστος ευεργέτης, και όταν αντιλήφθηκε τον Άγιο, τον παρακάλεσε να μην το αποκαλύψει σε κανέναν. Έτσι, οι τρεις κόρες παντρεύτηκαν κι ο πατέρας μετανόησε για την πρόθεσή του.
Το 325 ο Άγιος Νικόλαος έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Σύμφωνα με την παράδοση λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον έβαλε στη φυλακή. Όταν επέστρεψε απο τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Ο άγιος Νικόλαος πέθανε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 330 μ.Χ. (Κατ’ άλλους του 345 ή 352). Μετά την κοίμησή του, ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο Μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας, άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.
Η μνήμη του τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Εξέταση λειψάνων για ανάπλαση προσώπου
Ο νέος τάφος του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι, ανοίχτηκε τη νύχτα της 5ης προς την 6η Μαΐου του 1953, επειδή έπρεπε να γίνουν αναστηλωτικά και αναπαλαιωτικά έργα στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου. Με την ευκαιρία αυτή, έγινε αναγνωριστικός έλεγχος και καταμέτρηση των οστών, που βρέθηκαν στον τάφο από τον καθηγητή της Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Bari, Luigi Martino, με τη βοήθεια του Δρ. Venezia Luigi. Μετά, τα λείψανα τοποθετήθηκαν σε γυάλινη κάψα και τέθηκαν σε προσκύνημα στη Βασιλική του Αγίου. Το 1957, ο ίδιος καθηγητής, με τον ίδιο βοηθό, πραγματοποίησαν μια δεύτερη εξέταση των λειψάνων, τα οποία αμέσως μετά τοποθετήθηκαν στη σαρκοφάγο, από όπου τα είχαν βγάλει αρχικά. Επρόκειτο για μια «ανατομική ανθρωπολογική μελέτη, που απέβλεπε στον προσδιορισμό και την αποτύπωση της εικόνας και των χαρακτηριστικών των οστών και κυρίως στην ανασύνθεση της φυσικής εμφάνισης ή ακόμη και της εικονογραφικής μορφής του ατόμου, στο όποιο άνηκαν τα υπό εξέταση οστικά λείψανα»[1].
Η εξέταση απέδειξε ότι πολλά τμήματα των οστών έλειπαν, και ότι η κάρα είχε διατηρηθεί καλύτερα από τα υπόλοιπα. Παράλληλα, όταν ανοίχτηκε ή σαρκοφάγος, τα οστά βρέθηκαν βουτηγμένα σ’ ένα υγρό διαυγές, άχρωμο και άοσμο, σαν νερό που βγαίνει από βράχο. Όσα οστά βρίσκονταν πάνω από τη στάθμη του υγρού, που έφτανε στα 2-3 εκ. μ. από τον πυθμένα της σαρκοφάγου, ήταν υγρά όπως και τα εσωτερικά τοιχώματα της. Επίσης από αυτό το υγρό ήταν γεμάτες οι μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών. Η εξέταση του υγρού στα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Bari έδειξε ότι επρόκειτο για νερό καθαρό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς. Οι ρωμαιοκαθολικοί του έχουν δώσει τη χαρακτηριστική ονομασία «Manna». Τα σχετικά Αγιολογικά κείμενα λένε ότι και όταν οι βαρηνοί ναύτες έσπασαν την πλάκα, του τάφου του Αγίου στα Μύρα, για να πάρουν τα λείψανα, τα βρήκαν μέσα σε «Θείο μύρο», (άλλοι γράφουν Sanctus liguor ή oleum). Σύμφωνα με τον ερευνητή καθηγητή, η ύπαρξη του υγρού αυτού στη σαρκοφάγο επέδρασε ευεργετικά στην καλύτερη συντήρηση των οστών, όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν. Η μελέτη των οστών έδειξε ότι ο κάτοχός τους έπασχε από αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα και διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση. Θεωρείται ότι αυτά πρέπει να κληροδοτήθηκαν στον Άγιο από κάποια υγρή φυλακή, όπου θα πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, όπως μαρτυρούν τα σχετικά αγιολογικά κείμενα. Ο ίδιος καθηγητής εκτέλεσε ανάπλαση της μορφής του αγίου Νικολάου, με βάση τα οστά της κάρας του, και το αποτέλεσμα έμοιαζε με τη μορφή του αγίου, όπως εικονίζεται στο Παρεκκλήσιο του Άγ. Ισιδώρου της Βασιλικής του Άγ. Μάρκου Βενετίας.[2]
Προστάτης ναυτικών - Λαογραφία
Ο Άγιος Νικόλαος , θεωρείται ο κατ' εξοχήν προστάτης των ναυτικών, καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και Λιμενικού Σώματος, γιατί στον βίο του αναφέρονται θαύματα, που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Για το λόγο αυτό, όλα τα πλοία του πολεμικού ναυτικού, καθώς και όλα τα εμπορικά, φέρουν την εικόνα του [1]. Παρεκκλήσια που φέρονται επί πλοίων είναι αφιερωμένα στον Άγιο Νικόλαο, όπως και εκείνο στο ιστορικό Θ/Κ Γ.Αβέρωφ. Επίσης πολλά πλεούμενα παίρνουν το όνομά του και ως προστάτης των ναυτικών αναφέρεται και σε πολλά νησιώτικα τραγούδια. Η ημέρα τιμής του Αγίου Νικολάου είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, Υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη επίσης αργία είναι για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα.
Υμνολογία
Απολυτίκιο
Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον, ανέδειξέ σε τη ποίμνη σου, η των πραγμάτων αλήθεια, δια τούτω εκτείσω τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια.Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών".

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΑΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑ!!!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΤΣΙΑΔΗΣ.